Stoperan 2 mg, 8 kapsułek

Stoperan jest lekiem przeciwbiegunkowym dla dorosłych i dzieci powyżej 6. roku życia. Substancją czynną leku jest loperamid, który zmniejsza częstość i liczbę wypróżnień, a także poprawia konsystencję stolca.

Lek Stoperan stosuje się w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki.

Objawowe leczenie ostrej i przewlekłej biegunki.

1 kapsułka zawiera:

• substancję czynną: loperamidu chlorowodorek 2 mg,
• substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, talk, magnezu stearynian, skład kapsułki żelatynowej: żelatyna, erytrozyna (E 127), błękit patentowy (E 131), tytanu dwutlenek (E 171), żółcień chinolinowa (E 104).

Przeciwbiegunkowe.

Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami podanymi w ulotce. W przypadku wątpliwości należy skontaktować się lekarzem.

• Dorośli i dzieci powyżej 12. roku życia:
  • biegunka ostra: pierwsza dawka 2 kapsułki, a następnie 1 kapsułka po każdym luźnym
    • • wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 8 kapsułek na dobę;
      • biegunka przewlekła: początkowo 1 kapsułka 2 razy na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 4-6 kapsułek na dobę.

     

    • Dzieci w wieku od 9 do 12 lat:
      • biegunka ostra: 1 kapsułka po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki na dobę;
      • biegunka przewlekła: 1 kapsułka po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki na dobę.

     

    • Dzieci w wieku od 6 do 8 lat:
      • biegunka ostra: 1 kapsułka po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki na dobę;
      • biegunka przewlekła: 1 kapsułka po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 2 kapsułki na dobę.

    Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Biegunka może ustąpić po jednej dawce. Wówczas nie należy dłużej stosować leku. W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

    Przeciwwskazania

    • Uczulenie na loperamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
    • W stanach, w których niepożądane jest spowalnianie perystaltyki jelit z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, okrężnicy olbrzymiej i toksycznego rozszerzenia okrężnicy, stosowanie leku należy natychmiast przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit.
    • Niedrożność jelit, ostre wrzodziejące zapalenie jelita grubego, ostry rzut krwotocznego zapalenia jelita grubego, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zwłaszcza związane z podawaniem antybiotyków o szerokim zakresie działania.
    • Bakteryjne zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy spowodowanym chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter.
    • Ostra czerwonka z krwią w kale i przebiegająca z podwyższoną temperaturą ciała.

    Przechowywanie

    Lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC, w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

    Działania niepożądane

    Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

    • Wiele zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem loperamidu jest częstymi objawami zespołów biegunkowych (dyskomfort i ból w jamie brzusznej, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, senność, zawroty głowy, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów). Często objawy te trudno jest odróżnić od działań niepożądanych stosowanego leku.
    • U niektórych osób w czasie stosowania leku mogą wystąpić inne działania niepożądane. W przypadku wystąpienia innych objawów niepożądanych, niewymienionych w tej ulotce,
      • należy poinformować o nich lekarza.

       

      Rzadko (u mniej niż 1 na 10 000 osób, w tym pojedyncze przypadki):

      • bóle i zawroty głowy, zmęczenie, senność,
      • ból brzucha, zaparcia, nudności i wymioty, niedrożność jelit, rozszerzenie okrężnicy, w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy, wzdęcia z oddawaniem wiatrów i niestrawność, suchość w jamie ustnej,
      • wysypka, pokrzywka i świąd, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa, w tym zespół Stevensa-Johnsona (choroba skóry polegająca na odwarstwieniu się naskórka), rumień wielopostaciowy (choroba skóry przebiegająca z powstaniem zmian rumieniowatych) i toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella – choroba skóry, w przebiegu której dochodzi do zmian martwiczych naskórka),
      • reakcje alergiczne, niekiedy ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny (ciężka reakcja alergiczna z występującymi nagle trudnościami w oddychaniu, obrzękiem twarzy lub gardła, ciężkimi zawrotami głowy) i reakcje przypominające anafilaksję,
      • zatrzymanie moczu.